Behalve in Nederland, voelde hij zich erg thuis in Zuid-Afrika.
Hij kwam daar terecht na zijn afstuderen en had het land al heel snel in zijn hart gesloten. Hij verbleef gedurende enkele maanden bij een stel in huis, waarbij de klik direct aanwezig was. Deze ontmoeting groeide uit tot een innige en bijzondere vriendschap. Het voelde voor hem soms alsof het zijn tweede ouders waren.
Hij hielp hen met de projecten die zij daar vormgaven, onder andere een tehuis voor kansarme kinderen.
Nadat hij zijn vrouw leerde kennen, brachten zij gezamenlijk hun vrije tijd door in Zuid-Afrika.
Safari’s, maar ook de handen uit de mouwen steken met in het achterhoofd, misschien ooit een huisje daar.
Door het tehuis voor kinderen wat opgezet was, kregen zij de kans om “ouders” te worden van een sponsorkindje. Dit gaf hen nog een extra reden om naar Zuid-Afrika te gaan. Het werd een nieuw doel om zich voor in te zetten.
Twee jaar geleden werd hun vriendin in Zuid-Afrika ziek en korte tijd later overleed zij aan de gevolgen van haar ziekte. Hoe bizar dat hij, vlak voordat zij overleed, met dezelfde ziekte te kampen kreeg.
In plaats van een feestlocatie uit te zoeken voor hun aanstaande zilveren bruiloft, moesten zij op zoek gaan naar een locatie voor zijn afscheid. Zijn wens hiervoor was, een locatie in de natuur waarin zijn geliefde (Schotse) muziek goed tot zijn recht zou komen.
Het werd een mooie, maar ook zware periode. Achteraf, twee weken voordat hij zou gaan sterven, is hij op reis gegaan naar zijn laatste vakantiehuisje met personeel, zoals hij gekscherend het hospice noemde. Van daaruit is hij aan zijn laatste reis op aarde begonnen. Een safaritocht, waar hij aan het einde van deze reis zou beginnen met het “bouwen van een nieuw huis voor hem en zijn vrouw”. In het verlengde van zijn gedachte, op safari gaan, ging de doedelzakspeler de Jeep voor. Zo is hij uitgezwaaid op weg naar het crematorium.