Twee jaar geleden is het nu, dat hun vader plotseling het leven liet tijdens een fietstocht in het Zuiden van
het land. Reddeloosheid, Radeloosheid. Altijd sportief geen gram te veel, jong nog. Zonen achter in de
twintig.
Vorige week ontvingen wij een telefoontje. Moeder is overleden. Bom.
Een paar maanden terug, kregen zij te horen dat zij ziek was.Nu niet meer hier in deze wereld. Het viel ons rauw op ons dak.
Ook dit is onze wereld en de ene keer komt een overlijden harder binnen dan een andere keer. Maar ieder
verdriet raakt ons en is voor iedere familie en voor ons even intens.
Zo hebben wij het mooiste beroep wat er maar bestaat.
Dat wij zo dichtbij mogen zijn, tijdens zo’n intens verdriet, steun mogen bieden hoe bijzonder is dat.