Zij hadden een goed leven, genoten van iedere dag. Zoals hij vaak zei, “geniet van het leven, het kan zomaar de laatste dag zijn”. Wie had kunnen vermoeden dat zijn levensspreuk zo levensecht werd.
Griep, wie heeft met dit virus deze winter niet te kampen gehad? De één misschien wat heftiger dan de ander. Zo ook binnen deze familie.
Man en vrouw, beiden gevloerd door het griepvirus. Zij knapte op, hij echter niet. Toen hij na ruim een week alsmaar zieker werd en zijn besef van tijd verdween, heeft zij hem naar de huisartsenpost gereden. De schrik sloeg toe, toen bleek dat het niet alleen om een griep ging. Een dubbele longontsteking was de oorzaak dat hij maar niet opknapte. Met een longinhoud van maar 60% werd hij opgenomen op de intensive care. Om het herstel van deze zware ontsteking te bevorderen, adviseerden de artsen om hem een aantal dagen in slaap te brengen.
Op deze manier zou zijn lichaam volledige rust krijgen om te herstellen. Met een “tot over een paar dagen”, nam hij afscheid van zijn vriendin, zijn soulmate.
Voor zijn vriendin en familie brak er een spannende tijd aan. Zittend aan de zijkant van zijn bed, zagen zij het gevecht dat hij leverde. De beloofde paar dagen werden een paar weken. Telkens wanneer er gedacht werd dat het beter ging, kwam er een nieuwe infectie om de hoek kijken. Was het niet in zijn longen, dan was het wel in het bloed. En al die tijd bleef de familie hopen dat hij snel weer wakker zou worden.
Hij vocht, artsen vochten, maar het lichaam was zo ziek, dit werd een ongelijke strijd. Uiteindelijk vijf weken later, moesten de artsen laten weten dat zij alles voor hem hadden gedaan wat in hun mogelijkheden lag. Hoe moeilijk om deze woorden te moeten uitspreken tegen een familie die de hoop bleef houden op herstel. De behandeling werd gestopt en aan het einde van de dag heeft hij het leven achter zich gelaten.
“Tot over een paar dagen”, zei hij,….. “Geniet van het leven, het kan zomaar de laatste dag zijn!”