Het was een mooie dag. Een dag waarop de zon hoog aan de hemel stond.
Muziek speelde een belangrijke rol in zijn leven. Hoe gezegend ben je, wanneer je buiten je werk om zo’n talent bezit, waar je dagelijks mee bezig mag en kunt zijn. En hoe gezegend ben je wanneer je jouw liefde voor muziek mag doorgeven aan je kinderen en later aan je kleinkinderen.
Deze dag zou hij voor de laatste keer door het dorp gereden worden.
Aan het begin van de middag brachten zijn kinderen en kleinkinderen hem in zijn eigen wagen naar de plek waar het afscheid plaatsvond.
De binnentuin was prachtig opgemaakt voor een klein en intiem gezelschap.
Voor hem geen muziek gebaseerd op een samengestelde afspeellijst, maar een middag vol livemuziek.
De kinderen en kleinkinderen vertelden vol trots en dankbaarheid over vader en opa en wat hij voor hen betekend had. Zij zongen prachtige nummers en speelden muziekstukken, waar hij van hield, op zijn piano en op hun eigen instrumenten.
Na afloop van het samenzijn, plaatsten zijn kleinkinderen hem op de loopkoets die buiten voor hem klaarstond, begeleid door een muzikale opname waarop hij op zijn mondharmonica speelde. Zo liepen zij met hem door het dorp op weg naar zijn laatste rustplaats. De zon scheen, de wind speelde zijn eigen spel en buurtgenoten, vrienden en familie stonden aan de kant van de weg. Voordat zij bij de begraafplaats aankwamen, stopte zijn gezin nog éénmaal bij het woonzorgcentrum, waar hij de laatste jaren gewoond had.
Als dank voor de goede zorg gaven zij aan het personeel een serenade door ook hier zijn eigen mondharmonicaspel te laten horen.
Tijdens deze muziek deelde de familie rozen uit met een dankwoord.
Daarna konden zij hem brengen naar de plek waar zijn geliefde vrouw al die jaren op hem wachtte en waar zij nu weer samen zijn.