In januari nam een man contact met ons op. Deze oldtimerspecialist wilde in gesprek om zijn naderende eind te bespreken. Als een leeuw had hij gevochten tegen zijn ziekte, maar helaas bleek dat niet genoeg om zijn gezondheid te herstellen. De eerste ideeën werden op papier gezet en we spraken af om de komende tijd locaties te bekijken en inspiratie op te doen.
In maart overleed geheel onverwacht zijn vrouw. Een jonge vrouw, maar ook moeder van een bijzonder meisje. Dit meisje moet nu haar moeder missen en binnenkort ook haar vader. Zij was enorm sterk en wij maakten ons wel eens zorgen of zij zich niet té groothield.
Al snel volgde de ontmoeting met de zoons van de man, de twee grote broers van het meisje. En deze jongens zorgden voor schouders om op te huilen, maatjes om mee te praten, te stoeien, te lachen en om ongegeneerd boos op te worden als zij zich geen raad wist met haar gevoelens en emoties. Mooi om te zien hoe twee stoere twintigers zich zo ontfermden over hun kleine zusje.
In augustus ging bij ons op een zondagavond de telefoon en in het scherm verscheen de naam van één van de broers; dan weet je hoe laat het is. Niets bleek minder waar; het was niet vader, maar hun moeder die was begonnen aan haar laatste reis. Een brok in je keel en kippenvel op je armen; dit kan toch niet waar zijn? Voor deze dame werd een prachtig afscheid vormgegeven; een hartvormig bloemstuk met haar favoriete bloemen, een rouwkaart waar een foto van haar eigen schilderij op pronkte en een samenzijn met alle mensen die haar liefhadden.
In oktober volgde er opnieuw een telefoontje. Het moment was daar. In de laatste fase van zijn leven hadden alle kinderen heel bewust afscheid genomen.
Met een comité bestaande uit de kinderen, zijn broer, schoonzus en beste vrienden werd er in een week tijd een afscheid neergezet om nooit te vergeten. Onder begeleiding van een stoet van veertig oldtimers werd hij naar een beeldentuin gebracht. Zijn kist kreeg een prominente plek tussen zijn meest geliefde auto’s, zijn muziek werd gedraaid en er werden mooie woorden gesproken door zijn zoons, zijn broer en schoonzus.
Het was oktober, de zon scheen en iedereen wist ondanks het zeer; het is goed zo. De hemel is drie mooie zielen rijker, deze broers en hun zusje drie zielen armer. Trots tot de maan en terug op hoe zij zich hier doorheen hebben geslagen met elkaar!
Pluk de dag en tel je zegeningen, wij kunnen het niet vaak genoeg zeggen.