De auto is ingepakt. Voordat ze vertrekken voor een viertal weken vakantie wordt de champagne klaargezet in de koelkast. Deze staat koud om te proosten op het moment van een goede thuiskomst na een fijne vakantieperiode. Samen uit samen thuis, zonder brokken. Een laatste telefoongesprek met kinderen, familie en vrienden die een goede reis wensen, tot later, tot ziens en geniet! En dan komt zij “alleen” thuis, zo heel anders dan zij van tevoren heeft kunnen bedenken. Een doemscenario waar niemand ooit over heeft nagedacht. Hoe dubbel kunnen woorden klinken? Tot ziens, ja wanneer komen zij elkaar ooit nog tegen, komen zij elkaar überhaupt ooit nog tegen? Goede reis, ja waarheen? Daar waar zij zijn geweest de laatste weken van hun leven samen? Zij hebben diverse landen aangedaan, bijzondere momenten beleefd met elkaar, herinneringen gemaakt die niemand hen meer afpakt. Geniet, ja genoten hebben zij zeker. Van de kleinste momenten, van het heerlijke eten, drinken, de wandelingen en fietstochten. Van de mooiste plekjes binnen Europa die hen deze laatste vakantie gegeven waren. Zo zaten zij de laatste dag samen voor de tent deze mooie weken door te spreken met een glaasje in de hand. En dan totaal onverwacht, de stilte… Hij is alleen verder gereisd. Haar alleen achterlatend in een vreemd land. Ontredderd en intens verdrietig. Een hoop formaliteiten die volgen. Eén zoon vliegt over om haar te ondersteunen met wat gebeuren moet, andere zoon reist van zijn vakantiebestemming naar huis om daar van alles te regelen. En zo komt zij dus “alleen” thuis. Geen gelukkige proost samen op de goede thuiskomst, maar geleefd worden in wat op haar afkomt. Veel geregel voordat haar geliefde weer thuis is, waar hij hoort te zijn. Alleen niet op deze wijze. Hoe bijzonder, hoe zij als gezin deze weken hebben doorgebracht, de schouders eronder hebben gezet om háár man en hun vader uit te zwaaien op zijn eigen reis die hij alleen moest maken. Hoe uiteindelijk toch geproost is op een “goede reis”, totaal anders verlopen dan zij ooit van tevoren bedacht hadden. Maar vol vertrouwen dat ook hij veilig “thuis” is gekomen, waar dit dan ook mag zijn.