Iedereen in de straat kende haar wel. Een flamboyante vrouw rijdend door het dorp in haar blauwe eend. Zij was een geëmancipeerde vrouw, die de boel graag regelde voor iedereen. Ondanks dat vond zij het ook belangrijk dat iedereen leerde zelfstandig te functioneren, daar hielp zij hen dan ook graag bij.
Zij genoot van de vakanties met haar man en vrienden op de campings in Frankrijk of Kroatië. Tijdens de zomeravonden thuis zaten zij en haar man aan een hoge tafel in de voortuin. Samen genietend van een goed glas wijn. Op deze manier wist ze van iedereen uit de buurt alle ins en outs. Ze werd ook wel “de koningin” van de straat genoemd.
Toen haar trouwe blauwe eend er plotseling mee ophield, raakte zij van slag.
Als haar trouwe kameraad het niet meer deed, dan zou het bij haar ook niet lang meer duren zei zij gekscherend. Hoe bizar dat juist zij twee weken later een ongeluk kreeg.
Na een val van de trap, waarbij zowel de ambulance als de helikopter aanwezig waren, is zij naar het ziekenhuis overgebracht. Het was een avond waarbij de straat uitliep om te zien wat er aan de hand was. Iedereen leefde mee. ?In de weken die volgden, leefde de familie tussen hoop en vrees. Zou zij hier goed uit gaan komen? Helaas is zij niet meer bij bewustzijn gekomen en na twee weken heeft zij de overstap gemaakt naar het voor ons nog onbekende.
De week na haar overlijden heeft haar gezin haar afscheid vormgegeven zoals zij waardig was. Haar trouwe blauwe eend sierde op de voorzijde van de rouwkaart.
Op de dag van het afscheid hingen de vlaggen halfstok in de straat.
Op het moment dat haar familie en vrienden haar uitzwaaiden na de bijeenkomst, klonk er het lied met de tekst; “Lach, hoewel je hart pijn doet, glimlach, ook al breekt het, je zult merken dat het leven nog steeds de moeite waard is, als je alleen maar glimlacht”. Het was alsof wij haar stem daardoor heen hoorden.
Na haar afscheid heeft haar man er alles aan gedaan om haar trouwe blauwe eend weer aan de praat te krijgen. Toen hem dit gelukt was, heeft hij haar opgehaald bij het crematorium. In haar eigen vertrouwde blauwe eend heeft hij haar met een laatste rit thuisgebracht.