Ieder telefoongesprek dat binnenkomt heeft iets speciaals en is uniek. We komen op één van de meest intieme momenten binnen in het leven van een familie. Soms komen we families vaker tegen. Zo ook deze familie.
Afgelopen zomer overleed vader, een man die de leeftijd van ruim 90 jaar mocht behalen.
Samen met zijn familie werd er een mooi afscheid vormgegeven. Heel intiem met alleen zijn kinderen, kleinkinderen en een kleine groep dierbare vrienden en buren. Deze mensen hadden het hem mogelijk gemaakt, dat hij de laatste jaren van zijn leven zelfstandig kon blijven wonen.
Ruim een maand later ging opnieuw de telefoon met dezelfde familie aan de andere kant van de lijn. De zoon, van de eerder overleden man, was uit het leven gestapt.
Ook voor ons was dit schrikken. Niets, maar dan ook niets liet zich raden dat deze stap gemaakt zou worden, zo totaal onverwacht. De pijn en ontreddering bij de familie was enorm. In de ochtend zeiden zij elkaar gedag en ging ieder hun eigen weg. Dan ineens staat de politie aan de deur die vertelt dat je dierbare uit het leven is gestapt.
Zelden zenden mensen signalen uit wanneer zij een einde aan hun leven willen maken. Zij doen er alles aan om hun naasten niet te verontrusten. Dat het een impulsieve actie is? Wie zal het zeggen. Soms lopen mensen al maanden of jaren met plannen rond en dat een bepaalde gebeurtenis maakt dat zij breken.
Op deze momenten zijn wij er voor de nabestaanden. Om samen met hen terug te gaan naar de goede herinneringen aan de overledene, herinneringen zoals zij hem of haar gekend hebben en wat hij of zij voor hen betekende. De liefde houdt namelijk niet op te bestaan, ondanks de pijn van het verlies.
Tijdens het afscheid was de veerkrachtigheid van dit gezin zo zichtbaar. Zij hebben hun geliefde in het licht geplaatst en mooie woorden uitgesproken. Wij hopen dat dit alles helpt om zo een nieuwe relatie tot stand te brengen tussen henzelf en deze voor hun bijzondere man. Dat de liefde voor hem bestand is tegen de pijn, de boosheid en het verdriet.