Soms tref je mensen die hun bestaan zo eenvoudig mogelijk willen houden en wars zijn van grote sociale netwerken, uitpuilende kledingkasten of een snelle auto. Van zo’n iemand werd laatst afscheid genomen. Een bescheiden man, hij hield van de natuur en wilde vooral niemand tot last zijn. Een man die zijn vrouw tot haar overlijden zo ontzettend liefhad. Ook was hij vader, een vader uit duizenden.
Samen met zijn vrouw was hij erg betrokken bij de opvoeding van hun dochter. Zij brachten haar groot met een enorme dosis liefde, aandacht, normen en waarden; goed voor jezelf zorgen, lief zijn voor anderen, respecteer en geniet van de natuur. Het klinkt zo simpel, maar als dit je basis is heb je doorgaans een heel prettig leven. Zij namen afscheid van deze man op een prachtige locatie middenin de natuur. Er werd een harpiste uitgenodigd. De mooie klanken uit de harp zorgden voor een intieme, warme sfeer.
De genodigden werd gevraagd een bloem mee te nemen en daarmee werd voor deze bijzondere man een uniek boeket samengesteld. Zijn dochter nam het mee naar huis als aandenken aan deze verdrietige, maar ook mooie dag. De dag waarop zij fysiek afscheid nam van haar vader en de dag dat hij zijn eeuwige rust vond waar hij naar verlangde.
