Op een zonnige middag vierden wij het leven van een jongeman in de tuin van zijn ouders.
Eerder die week kwam hij, veel te jong, in alle vroegte om bij een eenzijdig auto-ongeluk. Niet alleen de wereld van zijn ouders stortte in, ook die van zijn naaste familie en vrienden.
De plek waar het ongeluk had plaatsgevonden, veranderde in een herdenkingsplek. Bloemen, flessen en blikjes drank, persoonlijke briefjes, een Ajax-sjaal en zelfs een vlieger liggen tot op de dag van vandaag als herinnering aan hem op deze plek.
Hij kwam uit een liefdevol en warm nest. Door de jaren heen had hij, als verbinder, veel vrienden om zich heen verzameld.
Met zijn tomeloze energie haalde hij alles uit het leven. Hij leefde vaak op het randje. ‘Living on the edge’ was tenslotte spannender dan je op de gebaande paden te begeven. Dat zijn manier van leven het vaak niet makkelijker voor hem maakte, nam hij op de koop toe.
Op de dag van het afscheid verzamelden familie en naaste vrienden zich in de tuin van zijn ouderlijk huis voor een indrukwekkend samenzijn. Voor het huis en in de straat hadden zich meer dan honderden vrienden en bekenden verzameld. Zij konden meekijken via de livestream.
Na afloop van het samenzijn in de tuin, kregen de mensen die zich verzameld hadden voor het huis, gelegenheid om hem een laatste groet te brengen. Familie en naaste vrienden droegen hem op de schouders door de haag die opgesierd werd met fakkels, vuurwerk en rookontwikkeling. Lopende door deze haag werd hij in de legerhummer geplaatst die voor hem klaarstond.
De vrienden en bekenden namen vervolgens onder luid applaus afscheid en zwaaiden hem letterlijk uit op weg naar zijn laatste bestemming. Zijn meest dierbaren hebben hem begeleid naar het crematorium, welke wrang genoeg letterlijk om de hoek lag van waar hij verongelukt was.