Er zijn mensen die veel hebben meegemaakt in hun leven en dan op zoek gaan naar antwoorden. Zo zijn wij ruim een jaar geleden op elkaars pad gekomen.
Zelf vond hij dat zijn leven geen meerwaarde meer had. De lasten werden zwaarder dan de lusten van het leven. Ademhalen ging alsmaar moeilijker. Hij had overal steeds meer hulp bij nodig.
Er waren emotionele onafgemaakte levensomstandigheden die hem tegenhielden om de laatste stap naar zijn verlossing te zetten. Hij wilde euthanasie, maar eerst zijn eigen levensproblemen opgelost hebben, voordat hij deze stap kon maken.
Het gesprek dat wij met hem hadden ging over de zin van het leven, over wat doodgaan is en wat dood zijn is. Zijn visie over zijn eigen aankomende dood.
Wij bespraken het leven en de dood vanuit verschillende filosofische ooghoeken. Toen wij afscheid van hem namen was hij een stuk rustiger en zag hij zowel zijn resterende leven als zijn aankomend afscheid met vertrouwen tegemoet.
Ruim een jaar verder, wordt er contact met ons opgenomen met de mededeling dat zijn einde nu echt nabij is. Een aantal dagen later vindt zijn euthanasie plaats waar hij zo naar toe heeft geleefd. Nadat hij eenmaal is overgegaan, verzorgen wij hem naar zijn eigen wensen en houden zijn filosofische rituelen in ere.
Zo branden wij wierook, zodat zijn ziel gereinigd wordt en kan worden meegenomen. We wikkelen hem in een door hem zelfgekozen kleed. Rondom zijn lichaam worden bloemen gelegd.
De dag van het afscheid was mooi. Bijzonder om te zien, een lichaam gewikkeld in een kleed liggend tussen bloemen en wierook die omhoog rijkt. Hij heeft daarbij gekozen voor de volgende zinnen van Jiddu Krishnamurti, spiritueel leraar: “Komen en gaan is zuiver illusie, de ziel komt noch gaat. Waar zou zij heengaan, wanneer alle ruimte in de ziel zelf is? Wanneer zou het tijd voor haar zijn om te gaan, wanneer alle tijd in de ziel zelf is.“
Kortom het is zoals hij zelf zei en zoals al eeuwen geleden gezegd is: “Ik ben niet dood, Ik leef!”